این نوع آدرس کلیدهایی که برای مدریت استیک هستند را به صورت غیر مستقیم تعیین می‌کند. در حقیقت یک اشاره گر به کلید است که فرآیند استیک را مدیرت می‌کند.

آدرس های اشاره گر را می توان در تراکنش ها استفاده کرد، حتی اگر کلیدی رو که بهش اشاره می‌کنن  ثبت ثبت نشده باشه.

هدف از اینکه اشارهگر آدرس می‌تواند به یک ادرس نا معتبر اشاره کنه این هست که گره‌ها تنها می‌توانند آدرس‌های معتبر رو دنبال کنند و در این حالت می‌تونیم از اشاره گر آدرس استفاده کنیم که معتبر است اما به آدرسی نا معتبر اشاره می‌کنه.

خصوصیت‌های دیگه ای هم این روش آدرس‌دهی ایجاد می‌کنه. مثلا تولید آدرس‌هایی با طول کوتاه‌تر.