در کاردانو استانداردهایی تعریف می‌شه و بر اساس اون پیاده سازی‌ها انجام می‌شه. یکی از این استانداردها در مورد آدرس‌های  شبکه کاردانو وجود داره به نام CIP 19 که تمام این ساختارها رو توصیف کرده. من اینجا سعی می‌کنم یه مرور ساده از اون استاندارد ارائه کنم.

اولین نکته اینکه کدگذاری در اینجا به این معنی است که به چه روشی تعیین کنیم که کلید چی هست و برای چه کاری باید استفاده بشه. یعنی علاوه بر آدرس دهی کلیدها شامل تنظیم‌هایی هم میشه. پس روش‌های کدگذاری خیلی بیش‌تر از کدگذاری معمولی است.

سه روش کلی برای کدگذاری وجود داره:

• Byron

• Shelley

• Stake

• 
  

حالا هر کدوم از این روش‌های کدگداری آدرس‌های متفاوتی رو ایجاد می‌کنه. مثلا روش Shelley، هشت نوع آدرس متفاوتی رو ایجاد می‌کنه. اگه می‌خواهید دقیق در مورد این کلید‌ها اطلاع داشته باشید خود استاندارد رو مطالعه کنید.