در وب ۲ ارتباط بین سایت‌ها و کاربر به صورت مستقیم هست. یعنی درخواست به سمت سرور ارسال می‌شه و سرور هم پاسخ رو می‌ده. اینجا مشکلاتی وجود داره مثل متمرکز بودن سرورها و اینکه سرور همیشه هویت شما رو می‌دونه. وب ۳ به عنوان راهکاری برای این فضا ایجاد شده. به دو شکل هم امروزه استفاده می‌شه. اول اینکه در کنار وب ۲ به صورت مکمل کار می‌کنه و مشکلاتی مثل بی نامی احراز هویت و یا پرداخت‌های مالی رو حل می‌کنه. روش دوم این هست که خودش به صورت مستقل استفاده می شه که مثل همون ولت و ساختارهای قراردادهای هوشمند هست.

توی شکل زیر نحوه ارتباط بین صفحه‌های وب و متامسک و در نهایت بلاکچین نمایش داده شده است.

البته این کمی بیشتر از حالتی هست که شما مستقیم از متامسک استفاده کنید. فرض کنید که به متامسک مهیاکننده بگیم و کارش این هست که امکاناتی برای کار با کلیدها و شبکه‌ها فراهم کرده.

دوتا پروتکل ارتباطی اینجا وجود داره یکی بین صفحه وب و متامسک و یکی بین متامسک و شبکه بلاکچین.

شما بدون در نظر گرفتن اینکه چطور متامسک داره تراکنش‌ها رو ایجاد و منتشر می‌کنه، از واسط کاربری و پروتکل ارتباطی استفاده می‌کنید و درخواست‌های خودتون رو به متامسک می‌دید. پرتکل ارتباطی و واسط کاربری متامسک به صورت کامل مستند شده و شما می‌تونید بهش مراجعه کنید.

بعد از این متامسک بر اساس اطلاعاتی که از شبکه بلاکچین داره، بر اساس پرتکل ارتباطی و واسط کاربری اتریم درخواست رو توی شبکه ایجاد و منتشر می‌کنه. هر بلاکچینی که واسط کاربری و پروتکل ارتباطی اتریم رو پیاده سازی کرده باشه می‌تونه با متامسک استفاده بشه.

این دوتا پروتکل و راهکارهای مدیریت کلید در متامسک سه نکته اساسی در این معماری هستن.